Polen mag dan spelen in grote stadions met honderden toeschouwers, qua spel zijn de Nederlanders ze nog steeds de baas. De Dutch Lions wonnen zaterdagavond in Warschau met 14-37 in een vriendschappelijke interland. De wedstrijd was na het eerste kwart al voorbij.
Nederland was in de eerste vijftien minuten superieur. Alphen Eagles quarterback Richard Bouthoorn liet zien nog steeds tot de Nederlandse quarterback-elite te behoren. De blonde spelverdeler was met drie touchdown passes in het eerste kwart het middelpunt van een uitgebalanceerde passing game. Bouthoorn opende de score dichtbij de endzone van de Poolse opponent. Nadat hij op de eerste twee downs snel in de mangel werd genomen, was hij op de derde down wel trefzeker. Bouthoorn vond ploeggenoot Tom van Duijn in de endzone.
Polen stelde daar weinig tegenover. Door de Oosterse onkunde mocht Nederland nog twee drives beginnen in de eerste acte. Beide aanvalspogingen werden met uitzonderlijke klasse afgerond. Voor de eerste aanvalspoging had Bouthoorn maar 1 play nodig. Nadat de Poolse tegenstander zich had vergrepen aan de faircatch van de oranje puntreturner, mocht de quarterback aanleggen vanaf de 25-yard lijn. Zijn pass was, zoals gewoonlijk loepzuiver en diep, op Alphen teamgenoot Tim Haver Droeze. Het tweetal zou elkaar voor het einde van het eerste kwart nogmaals vinden: ditmaal voor een 55-yard touchdown. Ook dit keer liet Haver Droeze zien de safety van Polen met gemak voorbij te kunnen stomen.
Tijdens het tweede kwart moet het Nederlandse televisiepubliek vooral aandacht hebben gehad voor de tengere vrouwelijke sideline judge, die zich als een schone hinde tussen de chaincrew bewoog. Types zoals haar zouden het Nederlandse scheidsrechtersgilde waarschijnlijk massale aanmeldingen bezorgen. Veel actie op het veld vond er echter niet plaats. Het duurde tot aan het begin van het derde kwart tot er weer leven in de brouwerij kwam. De Nederlandse kick returner Sidney Kunst bracht de openingskickoff van de tweede helft terug tot aan de 2-yard lijn van Poolse opponent. Vanuit hier opende Nederland verrassend met een 4-receiver set. Net zo verrassend werd de bal echter meegegeven aan receiver Frank van Berkum voor een comfortabele 25-0 voorsprong.
Halverwege het derde kwart volgde toen een aantal dolle minuten. Nadat er over een weer werd gepunt, mocht Nederland een Poolse aanval saboteren in de eigen redzone. Een losgeslagen fumble werd opgepikt door de Nederlandse enclave, waardoor de ploeg van Winston Ronde uitliep naar een comfortabele 31-0 voorsprong. De extra punt zorgde echter voor Poolse ectase. De trap van kicker Ronald Hein eindigde in de muur en werd opgepikt voor een oplettend roodhemd, die het ovaal terugloop naar de Nederlandse endzone voor een deuce (=twee punten).
Alhoewel het Poolse publiek deed alsof de wereldtitel was veroverd, liet de verdediging zich niet uit het veld slaan. De Poolse quarterback probeerde nog wel zijn beste Michael Vick improvisaties uit de hoge hoed te toveren, maar zag zijn team uiteindelijk stranden in turnovers. Ook de Nederlanders liepen vanaf dat moment steeds op de klippen. Wellicht dat even daarom ook cornerback Brian Mansaram lag te slapen toen een Poolse receiver voorbij hem sloop voor een fraaie receiving touchdown. De Polen vierden hun eerste touchdown tegen Nederland alsof het Ijzeren Gordijn zojuist was gevallen.
Het leek het laatste Poolse feestje van de avond, omdat Nederland hierna vakkundig de klok uitliep. Met een zeer gebalanceerde laatste aanval, die evenveel runs als passes kende, zette Nederland de puntjes op de I. De score, die de stand uiteindelijk op 8-37 bracht, was echter niet de eindstand. De quarterback van Polen kreeg het in de laatste minuut nog even op de heupen en verschalkte de Nederlandse verdediging met een fabuleuze run. Het was een klein smetje op een anderzins heerlijke footballavond.
Eindstand Polen – Nederland: 14-37.