Gridiron.nl sprak exclusief met organisator John van de Mergel, een van de drie geestelijke vaders van de Belgian Bowl. De innemende Belg organiseert volgend jaar voor de vierde keer op rij de Belgische finale. De voorgaande drie edities kan niemand zijn ontgaan. Van de Mergel schreeuwt het met zijn twee kompanen namelijk van de daken en gebruikt hierbij social media op z’n best.
John, fijn dat je de tijd wil vrijmaken voor Gridiron. Hoe ben je ooit begonnen met deze finales?
“Je hebt eerst en vooral een erg gepassioneerde persoon nodig die American Football ademt, een duidelijke visie heeft en die ook consequent doorvoert én het algemeen belang voor ogen heeft. Geen plaats voor egotripperij. Vul dit aan met een kernteam van twee personen die kennis hebben van eventmanagement en communicatie/content marketing. Dit team moet, op basis van een dossier, het volledige vertrouwen winnen van de Bond en dan verder wars van enige inmenging aan de slag kunnen. Organisatorisch begint dan alles bij het vinden van een geschikte lokatie. Dit hoeft niet je grootste markt te zijn. Ervaring leert dat je in een kleinere gemeente makkelijker de volledige medewerking krijgt én de plaatselijke bevolking warm maakt. Onze voorwaarden zijn: de gaststad is 100% partner en stelt het stadion – met zo’n 1.250 zitplaatsen, méér hoeft écht niet – gratis ter beschikking, helpt mee promo maken via haar communicatiekanalen en biedt ook logistieke steun. Datum en lokatie leg je minstens 10 maanden op voorhand vast. Dit stelt je beter in staat om aan partnerwerving te doen. Wat geluk met een eerste financiële partner, een drankensponsor en een mediapartner helpen natuurlijk. Verder is het keihard en veelal met je kop tegen de muur lopen. Niemand, nergens, heeft zomaar geld liggen en we moeten realistisch blijven: veel hebben we niet te bieden. Aankloppen dus bij ‘challengers’ en bedrijven die je sport mogelijks een warm hart toedragen.”
Je geeft al aan dat de sport ook in Belgie nog erg klein is. Wat is de status van American football momenteel in Belgie?
“Het aantal teams en leden is sinds 2000 geleidelijk gestegen, van zo’n 12 teams tot 18 dit jaar. Ook hebben zo goed als alle ploegen een jeugdwerking, ook al kan nog niet iedereen in de 6-on-6 of 9-on-9 competities meedraaien. Uitdagingen liggen op vlak van de kwaliteit van het spel, wat nog erg laag is door gebrek aan goede opleidingen voor coaches (en dus spelers). Ook wat het beleid betreft en de bekendheid (PR) hebben we nog een héél eind te gaan. Teams zijn wel bereid samen te werken en ervaringen uit te wisselen, wat een positieve invloed op het beleid heeft. Onze ‘unieke’ situatie – en ik doel dan op de opdeling in een Vlaamse en Waalse poule wat het regulier seizoen betreft – mag dan erg vreemd lijken voor een buitenstaander, het is nu éénmaal de Belgische realiteit en we laten dit in ons voordeel spelen. België heeft geen ‘nationale’ pers, geen ‘nationaal’ orgaan dat subsidies voorziet. Alles is opgedeeld in Vlaanderen en Wallonië, dus waarom zouden we onze teams dan ook niet op deze wijze indelen. Het is écht vergelijkbaar met de NFC en AFC in de NFL. Enkel doen we het naar de playoffs beter dan iedereen door te garanderen dat de beste twee teams van het moment in de Belgian Bowl staan.”
Jullie zijn nu drie jaar bezig om van de finale een huzarenstuk te maken. Genoeg leerpunten verzameld de afgelopen drie jaar?
“Jazeker. Het is belangrijk gedurende enkele jaren op rij op éénzelfde lokatie te blijven, zodat je een publiek kan bouwen los van welk team de finale haalt. Dit jaar zagen we in Izegem -of all places- zo’n 1.050 toeschouwers opdagen voor twee Brusselse ploegen. En die hadden écht geen bussen vol fans mee hoor. Verder is de herkenbaarheid van je finale erg belangrijk. Dit vergt tijd. Wijzig niet elk jaar de stijl van je visuals en al zeker niet je logo. Richt je communicatie vooral lokaal. De illusie dat mensen twee uur in de auto zitten voor onze finale is reeds lang in rook opgegaan. Ook dat de eigen AF community massaal komt opdagen. Komt echter 10% van alle Izegemnaren opdagen, dan zitten we met 2.500 toeschouwers. De lokale pers kan daar een hele mooie rol in spelen.”
Ben je in deze tijden van social media nooit bang geweest om op je bek te gaan?
“Laat je niet van stuk brengen door die 1% eeuwige klagers. Hoewel net zij de sociale media volproppen met wat er allemaal niet goed was, staan daar 99% tegenover die er wel van genoten hebben, dit echter niet zo expliciet uiten. Wel nemen we alles op en proberen we te leren van constructieve feedback.”
In welke constructie hebben jullie je gepositioneerd tussen de Bond en de footballspelers?
“Na het eerste jaar hebben we een Stichting opgericht met de drie initiatiefnemers als enige leden. Alle beslissingen worden zonder enige inmenging van buitenaf door deze leden genomen. Vanzelfsprekend stemmen we hier een en ander af met de Bond en de scheidsrechters, maar dit betreft dan louter de datum van het event, de duur van de halftime, hoe verloopt de cointoss, is er een mic, etc. Wat de aanpak betreft is er verder geen enkele inmenging: visuals, communicatie, acts, ticketing, verkoop bepalen we allemaal zelf.”
Je bent nu toe aan de vierde editie. Hoe is die anders dan alle anderen?
“Deze editie MOET knallen. We moeten ook opnieuw verrassen. Ons publiek is niet meer tevreden met wat cheerleaders/dance acts, enkele live optredens en wat rook bij de team intros… het eventniveau moet echt een stuk omhoog. Vergeleken met andere Europese bowls doen we het nochtans verre van slecht, we hebben nu éénmaal zelf hoge verwachtingen gecreëerd en dus moet het in 2014 beter. Om fris te blijven en wat extra ideeën op te doen, trekken we in oktober naar de German Bowl, waar we ook even achter de schermen mogen kijken. Je kan maar leren van hoe de grote jongens het aanpakken. Misschien nodigen we volgend jaar wel de organisatoren van onze buurlanden uit, kunnen zij proeven van hoe we het hier aanpakken, wie weet wat uit een dergelijke sharing of ideas/experiences kan komen.”