Dit weekend hebben een kleine 90 man een dappere strijd moeten aangaan om te vechten voor een plaats in de selectie van de Dutch Lions. Bloed, zweet en tranen werden achter gelaten op het veld in de bossige omgeving van Arnhem. Er werd gevochten voor elke centimeter en geen enkele speler was bereid om de strijd te verliezen. Maar de meest dappere strijder van allemaal, die stond langs de kant van het veld. En net zo vastberaden om zijn persoonlijke gevecht te winnen en niets en niemand in zijn weg te laten staan om te doen wat zijn hartje begeert. Deze dappere jongeman was Youri Mom, de 10e jarige American football en Kevin Bourne fan uit Malden.
Youri vecht een strijd tegen een zeldzame vorm van botkanker met uitzaaïngen naar het beenmerg. Een ziekte zo zeldzaam, dat Youri het middelpunt is geworden van een medische studie door specialisten. Artsen zijn al geruime tijd bezig om het tengere lijfje van deze kleine baas kanker vrij te krijgen. Van bloedproeven tot biopsies. Urenlange onderzoeken en zware chemokuren. Voor een periode van zes weken onderging Youri elke dag de chemokuren. Een immense aanslag op zijn jonge lijf. Alles om de agressieve tumoren te bestrijden. Zo werd er een tumor ontdekt onder zijn schouderblad en de artsen zagen helaas geen andere uitweg dan zijn schouderblad en schouderkom geheel te verwijderen. De vele chemokuren en operaties hebben een zware tol geëist van zijn fysieke gesteldheid. Maar de ziektes krijgen zijn geest niet klein. Youri had een uitnodiging gekregen van de Lions om het trainingskamp in Arnhem bij te wonen en de jongeman wilde er koste wat het kost bij zijn. Met een glimlach op zijn gezicht en papa en mama aan zijn zijde betrad de kleine held het veld. Op kampioen waardige wijze. Met het hoofd omhoog en vol trots. Het maakte hem niet uit dat artsen hadden afgeraden het ziektebed te verlaten. Want hij heeft geleerd dat echte kampioenen niet opgeven. Hoeveel pijn het ook doet, hoeveel mensen ook zeggen dat het niet kan. Echte kampioenen negeren obstakels. Echte kampioenen vechten terug. Echte kampioenen laten aan hun helden zien dat zij net zo sterk zijn. Echte kampioenen geven nooit op. En als je in het woordenboek de term “echte kampioen” op zoekt, dan zie je een foto van Youri glimlachend naar de wereld met zijn Dutch Lions shirt om zijn schouders. Schouders die misschien niet zo breed meer zijn door de ziektes maar die de wereld kunnen dragen.
Youri was uitgenodigd door zijn held en één van de aanvoerders van het Nederlands elftal, Kevin Bourne. Bourne had Youri een kleine maand geleden voor het eerst ontmoet bij een clinic waar de basisbeginselen van de sport werden uitgelegd aan jonge kinderen. Hoewel Youri niet kon deelnemen aan alle spel elementen, wisten de twee toch direct een band op te bouwen. “Youri is voor mij een ware inspiratie bron en ik heb zoveel respect voor hem. Toen ik hem leerde kennen, liet Youri niets doorschemeren van zijn ziekte. Hij vertelde mij alleen heel kalm en nonchalant dat hij “iets aan zijn schouder had.” Toen ik later van zijn situatie vernam via zijn vader, hebben we na kort contact met onze teammanager Claudio Bartolozzi de gehele familie uitgenodigd om als VIP gasten op 24 Oktober onze interland tegen Belgie in Waalwijk te komen bezoeken. We hebben toen telefoonnummers uitgewisseld en toen is het contact begonnen.” Vertelt de 30 jarige Kevin Bourne.
Bourne, zelf vader van twee prachtige dochters, en de basisscholier vormden direct een unieke vriendschap. “Ik ben een paar keer bij bij Youri langs geweest in het ziekenhuis. Gewoon om een beetje te kletsen en te chillen op de ziekenhuiskamer bij hem. Daar heb ik hem toen uitgenodigd voor kamp.” Bourne meet 1,94 m en draagt 118 kg aan droge spieren met zich. Maar het is de krachtpaster die opkijkt tegen zijn kleinere maatje. “Ik heb zo enorm veel respect voor Youri. De manier hoe hij zijn ziekte bestrijdt en hoe hij het in het leven staat. Onverschrokken en van niks of niemand bang. Een blije jongen die zo positief in het leven staat. Een waar voorbeeld. Youri laat je keer op keer zien dat de obstakels in het dagelijks leven verre van de problemen zijn waar wij ze voor aanzien.”
Dertien augustus kwam het nieuws dat er nieuwe vlekken waren gevonden door het gehele lichaam van Youri. Hij is door een vlek achter zijn rechteroog het zicht in het oog nu geheel kwijt. Artsen zullen deze week de uitslag van de laatste onderzoeken laten weten. Maar er wordt voor het ergste gevrezen. Mede hierdoor was Youri in de week voor het trainingskamp enorm verzwakt. Er werd hem ten zeerste afgeraden om het kamp te bezoeken. Maar Youri wilde van niets weten. Hij klom in zijn rolstoel en eiste dat zijn ouders hem zouden brengen. “Hij liet ons geen keuze.” Vertelt Natasja Mom, de moeder van Youri. “Anders was hij zelf naar Arnhem gerold met zijn rolstoel. Dat is ook Youri. Als hij iets wilt, dan kan niets of niemand hem stoppen.” Toen Youri op zondagmiddag in het midden van de middagsessie het veld bereikte, legde hoofdcoach Rey Agaoglu de training zelfs stil om de kleine held met de gehele selectie te ontvangen en hem een hart onder de riemte steken. Er werden foto’s genomen en Youri mocht de yell leiden. Gedurende de training kwamen alle spelers stuk voor stuk even langs voor een praatje en om de bal te signeren die hem kado was gedaan. En je zag Youri met elke benadering een beetje opfleuren. En het gevoel was meer dan wederzijds. Want een ieder die de kleine man benaderde, voelde zich een rijker mens nadat hij wegliep.
Men zegt wel eens dat de waarde van je leven wordt bepaald door de indruk en inspiratie die je op anderen achter laat. Ik kan u garanderen dat de 10 jarige jongeman een onuitwisbare indruk heeft achter gelaten op de ruim 100 aanwezigen in Arnhem. Niets of niemand staat Youri in de weg. Geen pijn, geen medicatie, geen rolstoelen. Niets staat onze Youri in de weg.
Bij sporters is niet iedereen gezegend genoeg om lang en gelukkig te mogen spelen. Zo is het ook in het gewone leven. Sommigen krijgen minder kansen om mooie herinneringen te creëren. Maar net zoals in de sport gaat het er niet om dat men het aantal kansen telt. Het gaat erom dat men zorgt dat de kansen tellen. Niet het aantal ademhalingen telt, het zijn de momenten die de adem wegnemen die tellen. En ik kan u garanderen dat Youri de adem wegnam van elke aanwezige speler. Grote mannen die met een brok in de keel een traantje wegpinkten. Even het besef dat er zoveel meer is in het leven dan bal, spel en werk.
De ouders van Youri waren bewogen door de warme verwelkoming. “Het was heel mooi en ontroerend wat jullie gedaan hebben. Niet alleen voor ons maar vooral voor Youri. Kevin is zijn held. En wij, Youri en de rest van het gezin kan hier enorm kracht uit putten. Dan kon je direct zien. Want Youri is de dag na de training gewoon naar school gegaan. Met zijn rolstoel. Alsof het niets is. Het het hele gebeuren heeft hem echt goed gedaan.” Zo zie je maar. Het werd Youri afgeraden om het ziektebed te verlaten en de Dutch Lions te bezoeken. Maar na het maken van een kleine honderd nieuwe vriendschappen was Youri de volgende dag sterk genoeg om naar school te gaan. Nu wil ik niet beweren dat de selectie Yomanda-achtige krachten heeft. Maar ik weet wel dat een klein beetje liefde en respect van een medemens een ieder, groot of klein, te allen tijde goed doet.