Een abonnement op Gridiron The Magazine? Vier bewaarnummers voor een lage prijs!

Vijf observaties: Arnhem Falcons – Lightning Leiden

Gridiron was gisteren bij de start van de AFBN Eredivisie in Arnhem, waar de plaatselijke Falcons gastheer speelden voor Lightning Leiden. Vijf observaties van die wedstrijd.

  1. Sportpark ’t Cranevelt is nu enkele jaren voorzien van de kunstgras ondergrond en is -zeker als de zon daar zo mooi door de bomen schijnt- een top accommodatie voor American football in Nederland. Zoals bestuurslid Technische Zaken Michel van Rijswijck tijdens ons bezoek aangaf is het goed dat regerend landskampioen Amsterdam Crusaders ook eenzelfde soort accommodatie heeft gescoord. Het maakt ons in ieder geval hongerig naar de thuiswedstrijden die de Cru in Europees verband afwerkt. Met Amsterdamse thuiswedstrijden op 31 maart, 14 april en 7 juli is er vast wel eentje bij waar het zonnetje schijnt. En als Amsterdam dan net als de Arnhemse kantine kratjes bier met 24 flesjes voor 33 euro verkoopt, dan kan de dag niet meer stuk.
  2. De running game van Arnhem is ‘a thing of beauty’. Al jaren zo. Gisteren roteerde Arnhem running back Lennard Harris met nieuwkomer Nicholas Brown. Eerstgenoemde heeft bovenbenen als knotswilgen en daar moest de defensie van Leiden duidelijk aan wennen. Nummer 42 bulldozerde zich naar 89 yards op 9 carries, waarbij hij er na zijn eerste twee balcontacten al 40 had vergaard. Brown (met nummer 5) is meer een straight-up runner met losse heupen en de balcontrole van een high-stepping Deion Sanders. Zijn 29-yard run was een genot om naar te kijken. Arnhem moet hem wel wijs maken dat hij iets meer oog moet hebben voor ball-security. De running back verloor een fumble net nadat hij bij zijn eerste touchdown de goalline had gepasseerd, maar dat had ook zomaar anders kunnen aflopen. Brown eindigde met 12 rushes voor 87 yards en 2 touchdowns. De schrik bij opponenten moet er toch redelijk inzitten als je bedenkt dat Joost Holtslag nog terug moet komen van een blessure.
  3. Gaandeweg voelde Leiden quarterback Justin Oag zich steeds minder comfortabel. Oag gooide de schroom in de eerste drive van de schouders door een fantastische 34-yards bom op receiver Jack Prichard te gooien, maar kwam daarna niet in zijn spel. Wellicht dat dit te maken had met het eerste contact dat hij te verwerken kreeg, een hit van linebacker Rick Bruijsten, waarbij hij de bal maar ternauwernood kon lossen. De rest van de wedstrijd oogde Oag onrustig, gevalletje ‘Happy Feet’. Daarbij hielp het ongetwijfeld niet dat Leiden hem al in de tweede kwart, voor één drive, verving met de backup. Vertrouwen van je team, zeker als quarterback, goes a long way.
  4. Dat Oag in zijn eerste wedstrijd last van vlinders had is wellicht te begrijpen, maar niet tegen het licht van de goed-functionerende offensive line van Leiden. Lightning kwam naar Arnhem met een lijn die voor 40% uit eerstejaars spelers bestond en dat verdient niets anders dan lof. De boys up front creëerde genoeg tijd voor de quarterback om door zijn progressie te gaan en ook in de running game stond de lijn haar mannetje. Een paar highlights uit de stats van werkpaard Glenn van Gorcum? Vijf van zijn rushes gingen verder dan 10 yards. Met zijn eerste vier carries had hij al 36 yards te pakken met hard-nosed football. Meest opmerkelijk: Van Gorcum pakte zes keer een first down, waarbij hij vier keer een third down wist te converteren. Drie keer was dat op third-and-medium of third-and-long (3-and-2, 3-and-12, 3-and-5, 3-and-4). In totaal kreeg Van Gorcum zes keer op third down de bal in handen gedrukt. De pogingen die hij niet wist te converteren kwamen op 3-and-6 en 3-and-10.
  5. Arnhem mag zich gelukkig prijzen met de robuuste A.J. Hobbelink. De quarterback was ‘on fleek’ vroeg in de wedstrijd. Hij begon met 5-uit-7 passing voor 91 yards en twee touchdown passes, waardoor de thuisploeg al in het eerste kwart een 21-7 voorsprong nam. Bovendien heeft Hobbelink een pocket-presence, die hem ook vertelt wanneer hij het op een lopen moet zetten. Hobbelink lijkt een goede chemie te hebben met receiver Max Elliot, die acht passes ving voor 131 yards en één touchdown. Het is voor de Falcons te hopen dat Hobbelink tijdens het seizoen niet de skipiste opzoekt, net zoals in 2016 en 2017. Toen verkoos hij een leven als skileraar en moesten de Falcons scramblen voor een vervanger.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *