Met het WK voetbal in volle gang maak ik een eenmalig uitstapje, op de dag dat Nederland tegen Team USA speelt. Het toernooi vindt over 3,5 jaar immers grotendeels plaats in schitterende NFL-stadions en dat is een prikkelende gedachte. De combinatie van het grootste sporttoernooi ter wereld, typisch Amerikaanse sportcultuur en de meest moderne topstadions die de lat hebben gelegd op alle gebieden.
Door: Jeroen van den Berk
Ik ben oud genoeg om het WK 1994 goed te herinneren. De VS had geen gestructureerde voetbalcultuur, nog geen eigen grote competitie, en de WK-wedstrijden werden gespeeld in de verouderde footballstadions – Rose Bowl, Cotton Bowl, Stanford Stadium – waarvan er sommigen niet meer zijn (Pontiac Silverdome in Detroit) of compleet zijn vernieuwd (Soldier Field in Chicago). Nederland ging er in de kwartfinales uit tegen het Brazilië van Romário, de latere kampioen, in de snikhete Cotton Bowl in Texas. Een stadion dat openging in 1930.
Hoe anders zal het toernooi straks zijn. Atlanta en Los Angeles, om er eens twee te noemen, hebben hypermoderne superarena’s die de lat hebben gelegd. De hoge standaard van de NFL, de Amerikaanse sportbeleving en een gastland dat intussen een volwassen en serieus te nemen voetbalcompetitie heeft, en sowieso helemaal compleet wild is van de World Cup, is voor iedere liefhebber een speciale gedachte. Alleen al het idee om NFL-venues, een WK en Amerika in een pan te gooien en goed te roeren, doet me uitkijken naar het resultaat.
Van de 16 speelsteden op het volgende WK liggen er 11 in de Verenigde Staten. Dat zijn New York (MetLife Stadium), Dallas (AT&T Stadium), Kansas City (Arrowhead Stadium), Atlanta (Mercedes-Benz Stadium), Houston (NRG Stadium), Los Angeles (SoFI Stadium), Philadelphia (Lincoln Financial Field), Miami (Hard Rock Stadium), San Francisco (Levi’s Stadium), Boston (Gilette Stadium) en Seattle (Lumen Field). Stuk voor stuk state-of-the-art. De grootste is Dallas met ruim 92.000 capaciteit, met 65.000 is Boston de ‘kleinste’. For the record, op een WK moet een stadion 40.000 hebben, en later in het toernooi minimaal 60.000 (voor de kwartfinales) en 80.000 (finale). De Amerikaanse venues zitten daar in de buurt, want de meeste stadions hebben 70.000+ of net eronder.
Afgelopen week werd in Qatar een record uit 1994 gebroken. Bij Mexico-Argentinië waren er 88.966 bezoekers in Lusail Stadium in Doha (het finalestadion van 2022), het hoogste aantal sinds de WK-finale tussen Brazilië en Italië in de Rose Bowl in Californië. Dat aantal zal in de VS in 2026 op zeker weer worden verbroken, met onder meer het stadion van de Cowboys dat zelfs uitbreidbaar is naar 100.000+.
Het grootste verschil met het huidige WK zijn de afstanden. In Doha is alles (ongebruikelijk) dichtbij en kun je zelfs meerdere wedstrijden op één dag bezoeken. In de VS, Canada en Mexico zijn de afstanden veel groter, zijn er drie tijdszones en is de logistiek een grotere uitdagingen. Maar het is wél een toernooi om als sportliefhebber echt naar uit te kijken.
Een vol SoFi Stadium of MetLife Stadium, waar NFL-beleving en het WK voetbal samenkomen: dat wordt een bijzondere World Cup.
PS In één van die WK-stadions, in Boston, hadden de Patriots donderdag geen schijn van kans tegen de Bills. Dat is ook wel eens anders geweest in de laatste 20 jaar.
Auteur Jeroen van den Berk schrijft wekelijks een column voor Gridiron. Hij was als speler actief in Nederland en Duitsland (2000-2018), onder meer op de kampioensteams van de Maastricht Wildcats in 2007 en 2011. Hij kijkt de NFL intensief sinds 1999 en is fan van de Detroit Lions. In Gridiron – The Magazine is hij ook te lezen met verhalen over Thanksgiving en een portret van wijlen John Madden. Een abonnement op het magazine bestel je hier.