Afgelopen weekend was het zo ver. Het kick-off weekend van XFL. Ik was blij dat football ook na de superbowl doorging en vooral nieuwsgierig naar de nieuwe regels. Drie dagen later ben ik gematigd positief, maar durf te stellen dat XFL er nog niet helemaal is.
Ik zat er zaterdagavond om kwart over negen klaar voor. Het abonnement op ESPN was afgesloten en eerlijk is eerlijk, ik had een zenuwachtig gevoel in mijn buik. Tijdens het vooraf scrollen door de digitale portalen van de streamer kwam ik terecht op een stukje NFL. Groot was mijn schrik toen ik hoorde dat er Nederlands commentaar was. Niets ten nadele van de beste mannen die de wedstrijd verslaan, maar in mijn hoofd was er gelijk een disconnect. Na vele jaren NFL Network ben ik getraind om football te kijken in de Engelse taal. Zou dit ook bij de XFL zo zijn? Gelukkig was dit het geval, al kwam ik voor een veel onaangenamere verrassing te staan. Op het aangegeven tijdstip schakelde ESPN live naar Amerika, waar de wedstrijd al acht minuten bezig was. WTF? Dit was nog begrijpelijk geweest als er daarvoor in de ‘gewone’ voetbalwedstrijd iets bijzonders was gebeurd. Maar om zeven over negen (het moment dat ik inschakelde) keek ik naar talking heads (volgens mij waren het trainers) die wauwelden over de gespeelde wedstrijd. Geen soepele eerste kennismaking ESPN.
Maar goed, ik viel met de neus in de boter want nog geen minuut later was er een touchdown. Het eerste dat opviel was de sfeer en uitstraling tijdens Vegas Vipers versus Arlington Renegades. Het deed mij een beetje denken aan de glorietijd van Amsterdam Admirals. Een klein, maar enthousiast publiek in een veel te groot stadion. Daarnaast was het wennen aan de korte playclock en de nieuwe regels. De kijkervaring voelde hierdoor in eerste instantie een beetje vreemd. Alsof je in een land op vakantie bent waar je de taal maar een klein beetje machtig bent. Daarbij was het eigenlijke football, vooral in het begin niet echt spectaculair.
Zo was iedereen getuige van die kick of return die de runner uit zijn handen liet glijden Of die QB overgave die de runningback niet goed aannam waardoor de bal op het veld stuiterde. Was dit een gevalletje van first day zenuwen of het bewijs dat het kwaliteitsverschil tussen de NFL en XFL wel heel erg groot was? En wat te denken van de spelers en coach microfoons die altijd aan lijken te staan. Hierdoor veranderde het eigenlijke commentaar vaak in een chaotische kakafonie van door elkaar pratende mensen, waar van tijd tot tijd geen touw aan vast te knopen was. Een idee dat op papier er heel tof uitzag maar in praktijk faalde. Gedurende de wedstrijd kwamen de spelers (vooral die van Renegades) in een veel beter ritme en werd het zelfs best spannend, maar de gedroomde openingstriomf bleef uit. Iets dat ik ook niet begreep is waarom ESPN in de reclameblokken spectaculaire NFL-fragmenten uitzond. Een ‘goede’ manier om het verschil te tonen en de kijker uit ieder vorm van ritme te halen.
Ondanks bovenstaande kritiek, deed XFL ook veel dingen goed. Bijvoorbeeld het Command Center. Zodra er in de wedstrijd een call naar de replay ging, werden de kijkers meegenomen. Wat dit extra leuk maakte was dat je ook getuige was van het gesprek tussen de scheidsrechter en het Command Center. Dit zorgde voor een compleet nieuwe dynamiek in een football-wedstrijd. Daarnaast werkte het nieuwe point after return systeem erg fijn. Teams in de XFL kunnen na een touchdown kiezen om voor een, twee of drie punten te gaan. Ook niet onbelangrijk, met XFL is football niet meer voornamelijk een mannenbolwerk. Zo stonden er op het veld twee vrouwelijke linesman en twee back judges. Als laatste vond ik de incentive van 1000 dollar per speler voor iedere overwinning erg tof. In eerste instantie klonk het nogal goedkoop, maar zeg nu zelf als jouw baas je dit bedrag aanbiedt bij de beste prestatie. Ga je dan beter je best doen of niet?
De mede-eigenaar van de nieuwe league is Dwayne ‘The Rock’ Johnson. Hij had voor de wedstrijd een paar mooie uitspraken. “We’re well aware this is the third shot and don’t know how this shakes out. Our fingers are crossed; we have everything crossed. It feels like we’re creating something pretty cool.” Daar is geen word aan gelogen. XFL heeft zeker de potentie om iets cools te worden, maar de koude realiteit is dat de competitie dat in de eerste week niet was. Als ik XFL in een woord moet omschrijven dan is dat hongerig. Iedereen van de spelers, coaches, scheidsrechters, interviewers en commentatoren zijn bevlogen en willen hier heel graag iets moois van maken. Laten we hopen dat het ze lukt.
Een goed voorbeeld van die passie was een kort gesprek tussen een coach en een runningback. Laatstgenoemde had een bal uit zijn handen laten vallen en toen hij terug op sideline was vroeg zijn coach wat er fout ging. De renner haalde nog net niet zijn schouders op en antwoorde ik weet het niet. Waarop de coach riep dat dat het nooit niets is, want niets kan je nooit te verbeteren. Voor sommige misschien iets te veel Goede Tijden, Slechte Tijden, maar voor mij liet het zien dat het hart van de XFL-mensen op de goede plaats zit. De start van XFL was aardig, maar niet bijzonder. Toch heeft de league alle ingrediënten om de komende weken uit te groeien tot een volwassen competitie Een mooie manier om de komende maanden toch je football rush te krijgen. Laten we echter wel hopen dat ESPN de volgende wedstrijd wel op tijd begint.
Jeroen van Trierum is pop culture journalist en sinds het maken van meerdere verhalen over de Amsterdam Admirals American Football-fan. Op zondagavond is hij niet te storen en na Tennessee Titans, New Engeland Patriots juicht hij sinds drie jaar LA Rams-fan. Niet zo vreemd want na Amsterdam is Los Angeles ‘zijn’ stad. Voor Gridiron schrijft hij iedere week een column over de wondere wereld van de National Football League.