Van fans die roepen om je ontslag, naar een ijzersterke play-off run en voor de tweede keer in drie jaar tijd de Superbowl bereiken. Voor coach Nick Sirianni van de Philadelphia Eagles is overwinnen van tegenslagen de brandstof waar de motor het beste op loopt.
Door: Jeroen van den Berk
In week 6 van dit seizoen, half oktober vorig jaar, wonnen de Philadelphia Eagles magertjes (met 20-16) van de Cleveland Browns. De deel van de fans op het eigen Lincoln Financial Field was niet tevreden en liet dat horen ook. “Fire Nick!”, riepen ze.
Trash-talk na een win, dat kan natuurlijk in Philadelphia, waar de fans – laten we het beleefd zeggen – emotioneel erg betrokken zijn, op goede en slechte dagen. Ze hebben een reputatie op dat vlak die een half eeuw terug gaat.
Een week eerder hadden de Eagles een pak op de broek gekregen van de Buccaneers en stond Philadelphia er na vier weken met een 2-2 record teleurstellend voor. Dat er van de Browns werd gewonnen – een team dat welgeteld één overwinning had na zes wedstrijden – was uiteraard niet genoeg, en dat was te horen.
Coach Nick Sirianni liet zich er op het einde door meeslepen. Hij keek richting het publiek, schreeuwde terug, gooide zijn handen in de lucht en liep weg. Op ESPN werd hij ‘een clown’ genoemd door analisten. Om precies te zijn viel het woord maar liefst vier keer.
En kijk nu waar die ‘clown’ staat, in februari. In de Superbowl. Voor de tweede keer in drie jaar tijd. Ook nog eens tegen dezelfde tegenstander als twee jaar terug.
De cijfers van Sirianni en de Eagles spreken voor zich. Een 14-3 record in het reguliere seizoen. De NFC East gewonnen. Qua punten gescoord: 7e beste in de NFL. Qua punten tegen: 2e beste in de NFL.
Dan de play-offs: drie gespeeld, drie gewonnen. Eerst de Packers aan de kant gezet (22-10), vervolgens de gevaarlijke Rams verslagen (28-22) en daarna gehakt gemaakt – met 55-23 – van de red-hot Washington Commanders.
Vijfenvijftig punten (!) in een NFC Championship-game, goedemiddag zeg.
Sirianni wint, al jaren. Hij heeft een winning-percentage van .706 (48 gewonnen, 20 verloren) als hoofdcoach van de Eagles. Hij heeft Philly in elk van zijn vier seizoenen naar de play-offs gebracht (ik zocht het even op, hij is pas de zesde NFL-coach ooit die dat presteert). En bijna gewonnen van de Chiefs in de Superbowl, twee jaar terug, toen Mahomes er een 38-35 overwinning wist uit te persen.
Een deel van de fans liet hem keihard vallen in oktober. De media beschimpte hem op TV. Maar de spelers bleven bij hem. En hoe. Die dunne overwinning in oktober, op de Cleveland Browns? Het was de eerste van een reeks van tien op rij. De Eagles kwamen uit op een clubrecord van 14 wins.
“Deze sport gaat over het overwinnen van tegenslagen”, zegt Sirianni er zelf over. Hij noemt het woord ‘adversity’ vaak, en zei dat dat het centrale thema is van de afgelopen jaren. De Eagles gaan er in elk geval goed op. Het is de brandstof waar de motor van Sirianni op draait.
Wéér in de Superbowl. Wéér een kans – en die zijn er in de NFL maar heel weinig.
Eén van de hoogtepunten van die vorige Superbowl was het volkslied dat werd gespeeld door singer-songwriter Chris Stapleton. Tranen rolden over de wangen van coach Sirianni. De emotie was puur, rauw en echt. Kijk maar eens terug op YouTube.
Ik hoop weer op een mooie wedstrijd, en een verdiende winnaar. Maar ik hoop stiekem vooral dat Nick Sirianni revanche neemt. Op de Chiefs. Op zijn eigen fans die hem wilden laten ontslaan. En op alle tegenslag tot nu toe.
Jeroen van den Berk schrijft elke week voor Gridiron. Hij speelde zelf 18 jaar competitie in Nederland en Duitsland, volgt de NFL op de voet sinds 1999 en is fan van de Detroit Lions.