De Seattle Seahawks van coach Pete Carroll baarden de afgelopen jaren opzien door de gehele selectie te vernieuwen en op zoek te gaan naar groeibriljantjes die andere teams over het hoofd zagen. In samenspraak met GM John Schneider werden de verscheidene onbekende draft selecties op het bord gezet. Vaak vergezeld van het nodige hoongelach door de NFL wereld. Zo kreeg de befaamde rookie class van Russel Wilson een F mee van een aantal hoog aangeschreven draft analisten.
Laat nu net de leiders van het team in de tweede ronde (middle linebacker Bobby Wagner) en derde ronde (quarterback Russell Wilson) op het pad van de Seahawks zijn gekomen. Zij waren key factoren die het team naar de winst in de Superbowl stuurden.
De Seahawks zijn vooral erg goed in het herkennen van de krachten en zwaktes van hun verscheidene spelers. Zo krijgt de 1,92 meter lange strong safety Kam Chancellor vooral de taak als achtste verdediger in de box te spelen en wordt het diepe coveren overgelaten aan Earl Thomas, die veel wendbaarder is.
De Seahawks coaches struinen het veld af op zoek naar mismatches en proberen daar te winnen. Door bijvoorbeeld defensive end Michael Bennett op passing downs naar binnen te schuiven. Door Jermaine Kearse diepe patronen te laten lopen vanuit de slot in vier receiver sets, waardoor hij tegenover een linebacker wordt geposteerd. En door jongens als Kam Chancellor vrij te laten en het dekken van vlugge tight ends over te laten aan linebacker KJ Wright. Vraagt u Jimmy Graham maar wat hij vindt van de coverage skills van de linebacker. Ik gok dat het antwoord, “Laat me met rust!”, zal zijn.
Nu helpt het de Seahawks best een ietsie pietsie beetje dat zij beschikken over een aantal van de beste spelers in de NFL. Safety Earl Thomas en cornerback Richard Sherman staan bovenaan de lijst op hun respectievelijke posities. En spelers als running back Marshawn Lynch, wide receiver Percy Harvin, quarterback Russell Wilson en safety Kam Chancellor behoren tot de allerbesten in hun positiegroepen.
Vorig seizoen was het vooral de defense die tegenstanders het leven zuur maakte. Geen gaten om te rennen en een pass door de lucht had een grotere kans gevangen te worden door iemand in gif groen dan de beoogde ballenvanger. Quarterbacks kregen nauwelijks tijd om hun drop af te maken of jongens als Bennett, Cliff Avril of Bruce Harvin waren al in het backfield om de helm
met hoofd en al van de schouders van de spelverdeler te trekken.
De defense in zijn geheel liet slechts 231 punten en 4789 yards toe en wist maar liefst 38 keer de bal af te pakken van overdonderde tegenstanders. De Hawks hadden met die scores de leiding in alle drie de klassementen. Het eerste team dat dit kunstje verwezenlijkte sinds de beruchte 1985 Chicago Bears, die alom worden geprezen als de beste defense ooit.
Zo werd in de Superbowl NFL MVP Peyton Manning geheel met de grond gelijk gemaakt. Een groene zee van stieren die Pamplona tot een kinderboerderij degraderen
zaten de Denver quarterback de gehele wedstrijd op de hielen. Er is uit betrouwbare bron vernomen dat Manning nog geregeld midden in de nacht wakker wordt, badend in het zweet en schreeuwend om de hulp die nooit kwam.
Snelle offense
Dit seizoen is er echter een nieuwe reden om enthousiast te worden over de Seahawks. De offense. Die laat zich namelijk het best omschrijven met de volgende vier letters: S N E L.
In de Superbowl mochten we heel even proeven van het nieuwe speeltje van Wilson, die vrijwel zijn gehele eerste seizoen voor de Hawks had gemist. Percy Harvin liet met een spectaculaire kick off return en een aantal touches zien nog steeds een van de allersnelste en meest wendbare atleten te zijn. Harvin is uitgerust met afterburners, die het hem mogelijk maken te starten alsof hij uit een kanon wordt geschoten. Helaas zijn de afterburners niet meer beschikbaar in de vrije verkoop. Ondergetekende wilde net als u ook een setje aan schaffen. Maar ik sta net als de Denver Broncos met lege handen.
En voor de mensen die het niet eerlijk vinden dat een team zoveel snelheid aan één kant heeft, besloten de Hawks lief te zijn en in de tweede ronde van de draft Paul Richardson van de universiteit van Colorado op te pikken. Ik heb het genoegen gehad de jonge receiver meerdere malen van dichtbij mee te mogen maken en de jongeman is sneller dan zijn schaduw. Het rugnummer van Richardson zullen defensive backs komend jaar in ieder geval niet vergeten. Ik vraag me af hoeveel seconde het duurt voordat de 1 en de 0 niet meer in zicht zijn. De 12e man, het beroemde legioen, gaven P-Rich al de bijnaam The Arsonist mee. Omdat hij defensive backs in lichterlaaie zet.
Jermaine Kearse en Doug Baldwin hebben zelf hun sporen inmiddels verdiend. Beide spelers werden niet verkozen in de draft maar zijn uiterst belangrijk gebleken. Baldwin is een vlugge receiver die vaak het doelwit zal zijn op korte en intermediaire patronen waar hij zijn watervlugheid kan gebruiken om waardevolle lappen grond aan elkaar te rijgen. Kearse is gegroeid tot een goede outside receiver die vooral goed is op de jumpballen en daarmee afgelopen seizoen vier maal wist te scoren. Rookie receiver Kevin Norwood van Alabama is een sleeper die zeker in de rotatie zal verschijnen door zijn betrouwbare doch weinig in het oog springende kwaliteit. En Ricardo Lockette is de wereld atleet die nog steeds het receiver zijn onder de knie probeert te krijgen.
De running game leunde vorig jaar vooral op een man: Marshawn Lynch. Lynch is nauwelijks te tackelen door zijn imposante fysiek en bovenmenselijke kracht. Maar vergist u zich niet. Hij heeft behoorlijke snelheid in huis en is zeer behendig met zijn schijnbewegingen. Zo werd hij door Pro Football Focus uitgeroepen tot de Most Elusive back mede doordat hij maar liefst 86 tackles wist te breken, zowel door zijn man te juken of gewoonweg om er doorheen te lopen.
Toen Lynch echter besloot om op basis hiervan meer geld te eisen door werk te weigeren aan het begin van training camp, werd dat door het bestuur ontvangen met een stalen gezicht. Een pokerface waar Dan Bilzerian jaloers op zou zijn geweest. Marshawn kreeg uiteindelijk niet meer dan wat potentiële bonussen in het verschiet. De grootste reden hiervoor luistert naar de naam Christine Michael. De tweedejaars running back heeft een duizelingwekkende combinatie van kracht, snelheid en beweeglijkheid die doet denken aan Adrian Peterson. De speler, die naar de tweede ronde van de draft gleed door vragen rondom zijn karakter, heeft dusdanige indruk gemaakt op de staf dat het slechts een kwestie van tijd is alvorens de teugels van de running game worden overgedragen aan de 1,80m lange snelheidsduivel van 100 kilo.
Met role spelers als running/fullback Spencer Ware en reclame ster Derrick Coleman is er genoeg diepte en brute kracht.
Op tight end is Zach Miller een ervaren rot die genoeg snelheid heeft om in de seam, de diepte in het midden van het veld, dreigend te zijn. Tweedejaars speler Luke Wilson is erg enthousiasmerend. Hij is een van de snellere spelers op het veld ondanks zijn 1,93 meter en kan uitgroeien tot een echte dreiging in de passing game.
En dan is daar de kleine man op quarterback. Klein van postuur. Want het spel van de 1,78 meter lange spelverdeler is groots. Hij is een van de slimste quarterbacks, die het veld erg goed leest en heel goed door zijn passing progressie gaat. Hij kan de bal eenvoudig 60 yards door de lucht op iemand’s stropdas leggen en hij heeft de stalen ballen de bal te durven gooien op het juiste moment. Zoals de gamewinner tegen de 49ers op Jermaine Kearse in de NFC Championship Game. Daarnaast is hij nauwelijks neer te krijgen door zijn klasse te kunnen ontsnappen in de kleine ruimte en meters te kunnen pakken met zijn snelle passen. Russell Wilson is the real deal.
En met de selectie en haar contracten redelijk goed in tact, zou het zomaar kunnen dat een nieuwe dynastie zich aan het ontpoppen is . De Seattle Seahawks van Paul Allen. Die zelf wel het één en ander van succes schijnt te weten. Iets met de eerste computers of iets dergelijks. Kan volgens mij nooit echt iets geworden zijn.