NFL Weekly: Paul Tagliabue ziet van boven hoe zijn visie verder leeft

Precies een week na het overlijden van voormalig NFL-commissioner Paul Tagliabue (84), de voorganger Roger Goodell, is de zevende en laatste internationale wedstrijd van dit jaar. In Madrid spelen de Dolphins in stadion Bernabeu ‘thuis’ tegen de Commanders.

Het ultieme voetballand Spanje – waar door de internationale speelkalender dit weekend geen clubvoetbal is, is een week lang ondergedompeld in de NFL. Met de wedstrijd van zondag – voor 83.000 toeschouwers, en een halftime show van Daddy Yankee and Bizarrap – als hoogtepunt.

Als NFL-commissioner (van 1989-2006) had Paul Tagliabue een sterke internationale visie. Eén van zijn doelen was om de NFL te transformeren tot een wereldwijd merk, met strategische groei op internationale markten en focus op internationale uitzendrechten.

Ook een internationale ontwikkelingscompetitie – de World League of American Football, die later NFL Europe werd – stond op zijn agenda. Alles gericht op mondialisering van de sport, een versterking van de NFL als merk, met nieuwe internationale fans en inkomsten.

Fast forward naar 2025. In Londen wordt al bijna 20 jaar officieel gespeeld (sinds 2007), in Duitsland heeft de NFL een kantoor. Alle internationale wedstrijden zijn een hit: van Ierland tot Brazilië, van Duitsland tot Mexico. En nu is dus de beurt aan Spanje, waar alles samenkomt.

De Miami Dolphins hebben Spanje als één van de hun ‘aangewezen markten’ gekregen en dat past als een jas qua taal, cultuur en overeenkomsten. Het verbouwde Bernabeu is één van de mooiste stadions van de wereld. Zowel Real Madrid (als gastheer, in zowel het stadion als hun trainingscomplex) en Atlético Madrid (de Dolphins trainen in hun stadion Metropolitano) doen samen mee. En net als in Londen, Frankfurt, München en alle andere steden, wordt qua PR alles uit de kast gehaald.

Daarom is het des te mooier dat hoofdcoach Dan Quinn van de Commanders op zijn persconferentie deze week een shirt droeg van de Madrid Bravos, het semi-professionele team dat vanuit de ELF (European League of Football) straks doorgaat binnen de EFA (European Football Alliance).

Met een beetje fantasie kun je deze Europese competities de tweede en derde generatie noemen sinds de NFL Europe, die weer voortkwam uit de oorspronkelijke pioniersvisie van Paul Tagliabue. Al zo’n 35 jaar wordt er in Europa een vorm van American football gespeeld op hoog niveau, en daar word ik altijd warm van.

Neem de quarterback van de Bravos dit jaar: Reid Sinnett (28), die korte contracten had bij de Dolphins, Eagles, Buccaneers en Bengals. Meestal op practice squad, al kwam hij voor de Dolphins een paar keer ook op het active roster (wat dan weer een aardige link is met dit weekend). Ook beproefde hij zijn geluk in andere professionale leagues.

Voor de Bravos in Europa gooide Sinnett dit jaar bijna 4000 yards en 50 touchdowns in 12 wedstrijden, tegenover 4 intercepties. Hij werd er de MVP van de league mee. De thuiswedstrijden van Madrid trokken gemiddeld 3000 fans.

Het verhaal van Sinnett is een kopie van het boek ‘Playing for Pizza’ (uit 2007) van John Grisham. Als je het niet kent: ga het lezen.

Het fictieve personage is de third-string quarterback Rick Dockery, die vanuit de NFL in Italië belandt bij de Parma Panthers. De roman beschrijft zijn reis over de culturele verschillen, zijn persoonlijke ontwikkeling, en het spelen van football op een bescheiden niveau ver van huis.

Sinnett deed in 2025 precies hetzelfde: hij omarmde het leven in Europa, binnen en buiten het veld. Inderdaad niet glamourous – qua woonverblijf, auto en faciliteiten – maar wel vol avontuur, met cultuurschokken in allerlei landen – Spanje, Oostenrijk, Italie. Met liefde voor de sport besefte hij zich ergens in het derde kwart van een wedstrijd, bij zonsondergang in Spanje, dat hij doet wat hij het liefste doet: spelen.

Het gaat een beetje door elkaar – van de NFL in Madrid, de visie van de overleden ex-commissioner en het avontuurlijke verhaal van een Amerikaanse quarterback die van het leven proeft in Europa – maar dat maakt niks uit.

Het punt is: als liefhebber van de sport, leven we als Europese fans écht in toffe tijden.

En zoek op dat boek: ‘Playing for Pizza’.