Michael Sam, de eerste openlijke homoseksuele speler in de NFL, heeft niet lang zonder team gezeten. Na zijn release bij de St. Louis Rams heeft de defensive end zijn plaats (waarschijnlijk) gevonden op een practice squad in Texas. Bij de Dallas Cowboys, de ploeg die blijkbaar nog verlegen zat om een stukje aandacht van de media.
Sam maakte indruk in het voorseizoen, maar blijkbaar niet op Jeff Fisher en zijn manschappen. Die hadden geen plekje voor hem op hun 53-man roster en zelfs niet op het practice squad van de ploeg. Waren ze de aandacht toch beu? Of vonden ze Sam simpelweg niet goed genoeg om in de NFL zijn kunsten te vertonen? De Rams beweren bij hoog en bij laag dat de beslissing puur football-gerelateerd was en niets te maken had met alle randzaken. We geloven ze maar op hun woord. Feit is dat de Rams veel, heel veel, depth hebben op de positie van de defensive end.
Gelukkig is er een ploeg in de NFL die kickt op randzaken. Tenminste, de eigenaar van die ploeg: Jerry Jones. De man die de afgelopen dagen publiekelijk toegaf dat hij steeds meer baalt van het feit dat hij Johnny Manziel heeft laten schieten. Dat hij het zijn zoon nog altijd kwalijk neemt dat die hem ompraatte. Daar zit je dan als Zack Martin zijnde. De hoogste baas heeft er spijt van dat hij je gekozen heeft in de eerste ronde. Een ongewenst kind, in het midden van een ruzie tussen vader en zoon Jones.
Toen Sam vrijkwam zag Jones zijn kans schoon. Er waren twee spelers in de Draft waar het allemaal om te doen was: Manziel en Sam. Geen van beide werd gekozen door de Cowboys. Jones miste gedurende training camp echter toch de extra camera’s langs de zijlijn, de coverstory’s, de journalisten die elke dag aan de lijn hingen voor een reactie van zijn kant.
Wat het mooie is, is dat het aantrekken van Sam echter ook op football gebied gewoon logisch is. Als we de indicaties mogen geloven wordt dit één van Dallas’ slechtste defensies ooit. Als je dan op zoek gaat naar hulp, dan is een speler die in het voorseizoen 2.5 sacks oprakelde een juiste keuze. Bovendien wordt hij door iedereen de hemel in geprezen als het gaat over zijn ‘lockerroom presence’. Tenminste, als de douches niet aanstaan (yeah, we’re looking at you ESPN).
Sam is een voorbeeld voor velen. Ik kan niet namens de redactie van Gridiron spreken, maar ga er maar vanuit dat iedereen hier hem gaat toejuichen mocht hij in actie komen voor Dallas. Niet alleen vanwege zijn footballkwaliteiten en zijn awesome sack-celebrations, maar omdat Sam een voorbeeld is. Een voorbeeld voor jongens, meiden, mannen en vrouwen die misschien wel in eenzelfde positie zitten als hem. Sam wist dat deze aandacht van de media zou komen, maar gaat er voorlopig geweldig mee om. Het is aandacht die Jerry Jones ook niet zal schuwen. Misschien is dit daarom wel het beste scenario om dit issue onder de aandacht te brengen.