Winston Ronde praat over zijn vertrek bij de Dutch Lions, dat eerder kwam dan verwacht. Hoe kwam hij ook alweer op zijn positie terecht. waarom vertrekt hij eerder?
Deel één van dit interview verscheen eerder op picksix.nl. Daarin praat Ronde over de staat van zijn Amsterdam Crusaders. In dit tweede deel wijdt hij uit over zijn vertrek bij de Dutch Lions.
Verfris ons geheugen even. Hoe kwam je bij de Dutch Lions terecht?
Er was in 2012 een noodsituatie ontstaan bij de Lions. Coaches stopten, en we moesten naar een Europees toernooi toe. Toen is mij gevraagd of ik in wilde stappen: ‘Er is nood aan de man, kun je helpen?’ Dat heb ik met met veel plezier gedaan. De ervaring van dat toernooi, en het goede gevoel dat ik er aan over heb gehouden, hebben me toen doen besluiten er mee door te gaan. Want in eerste instantie was het alleen de bedoeling dat toernooi te coachen, en dan te kijken hoe we verder zouden gaan.
Je zou in eerste instantie ook al in 2015 stoppen. Waarom zo vroeg?
Ik kon er andere coaches bij betrekken, die ik hoog op m’n lijst heb staan. Dat geeft allemaal de energie om door te gaan. En dus was de planning inderdaad om het tot en met het eindtoernooi van 2015 te doen. Maar nu die een jaar is verzet. merk ik dat ik er de afgelopen twee jaar en negen maanden veel energie in heb gestopt. Om het dan nog een jaar te doen, is een beetje teveel van het goede.
Het is een tijdkwestie?
Nee, niet eens, tijd maak je ervoor. Maar de energy level. Ik merk gewoon dat ik in oktober niet zo scherp ben, als dat ik in februari was. Zo’n spelersgroep verdient een head coach die altijd het gezicht is naar buiten toe, een duidelijke visie neerzet en naar zo’n toernooi toe groeit. Dus was het toernooi dit jaar geweest, dan had ik het met alle liefde gedaan. Nu wil ik mijn opvolger de kans geven dat traject van begin tot eind mee te maken en niet pas aan het eind in te stromen.
Botst het dan enigszins met wat je bij de Crusaders doet? Ik kan me voorstellen dat je de tijd en energie die je hebt, graag in je eigen team steekt.
Nee, want het is de off season hè? Ik heb heel duidelijk gemaakt naar de bond toe: Ik wil alles doen, maar ik wil het wel pas ná de Tulip Bowl doen. Ik wil tijdens het seizoen, en dat heb ik ook met de scouting, met de coaches afgesproken, ik wil niks horen- of zien over scouting reports. Ray, Steve, Pascal en Orlando zijn niet verbonden aan een club. Zij zetten met z’n vieren het scouting programma op, zij gaan langs om te kijken, nodigen spelers uit. Dan ná de Tulip Bowl stap ik in, en beoordelen we de spelers met wie we aan de slag willen. Ik wil dan ook echt geen voorkennis: Dan speel ik straks tegen Alphen en dan hoor ik dat – die – geblesseerd is. Ik wil dat niet weten, dus dat mengt zich niet met wat ik bij de Crusaders doe.
Het voordeel daarvan is overigens dat spelers gemotiveerd zijn, tijdens het seizoen. Hun prestaties leveren tickets op voor de Dutch Lions, en dat is dus iets wat de clubs krijgen: Gemotiveerde spelers die de Lions willen halen, die het volgende plafond hebben dat je probeert te creëren in Nederland.
Het team is met je opvolger (Rey Agaoglu) in goede handen.
Ik kan me voorstellen dat je gedurende de periode van het seizoen wel dat gezicht naar buiten toe wil hebben. Je wilt iemand over de velden zien gaan of in de media terugzien. Je kunt vandaag niet de ene pet op hebben, en morgen een andere opdoen. Ik niet, ten minste. Een ander misschien wel, maar ik niet.
Maar Rey… Ik heb Rey bewonderd toen hij speelde bij de Admirals. Ik heb tegen hem gespeeld toen we Football League of Europe (FLE) speelden in 1994 en ik heb met hem samen gecoached bij de Crusaders. Oh man, hoe zeg ik dit. Hij is heel, heel kundig. Ik kan het team met een gerust gevoel achterlaten: Dit is één van de besten die ik op m’n lijstje heb staan om deze positie over te nemen.