De Atlanta Falcons bestaan vandaag een halve eeuw. Vijftig jaar geleden werd Atlanta door de NFL Commissioner een franchise toegewezen. Daarmee waren de Falcons destijds de vijftiende franchise in de NFL. Het resultaat is mager… nooit werd een Super Bowl gewonnen.
Om te voorkomen dat Atlanta’s eerste eigenaar Rankin Smith sr. zijn heil zou zoeken bij de concurrende AFL, gaf toenmalig Commissioner Pete Rozelle hem een toegangsbewijs voor de NFL. Een schooljuf won vervolgens de verkiezing voor de naam van de nieuwe franchise. Julia Elliott had de beste toelichting voor de veel ingediende bijnaam ‘Falcons’: “de valk is trots en beschaafd, met veel moed en strijd. Het laat zijn prooi nooit los. Het is dodelijk en heeft een grote traditie in sport.”
Een prachtige omschrijving, maar in vijftig jaar tijd hebben de Falcons een ‘losing record’: 316–414–6. Twaalf keer werden de playoffs bereikt, waarvan vijf keer na het winnen van de divisie. In 1998 won Atlanta de NFC Championship. Het grootste succes ooit. De Super Bowl werd namelijk kansloos verloren met 34-19 van de Denver Broncos.
No heroes!
Bij deze Super Bowl was het grootste verhaal vooral safety Eugene Robinson die de avond voor de Super Bowl werd opgepakt voor het bestellen van een prostituee. Hij leverde de Bart Starr-Award in die hij enkele uren eerder had gekregen voor zijn mooie karakter en werd tijdens de Super Bowl ‘geburned’ voor een 80 yards touchdown door Rod Smith. Andere ‘highlight’ was die van Michael Vick. Die als het gezicht van de Falcons twee jaar de bak inging voor betrokkenheid bij hondengevechten.
Vijftig jaar bracht de Falcons slechts twee Hall of Famers in de personen van Deion Sanders (4 seizoenen) en defensive end Claude Humphrey (11 seizoenen).
Het zou daarom mooi zijn als Matt Ryan dit jaar de Falcons in hun jubileumjaar weet te inspireren tot succes in de vijftigste Super Bowl. De afgelopen 49 jaar wisten ze in Atlanta het status ‘grijze mus’ moeilijk van zich af te schudden.