Bij het horen van de naam Ray Ket gaat niet direct een lichtje branden bij de iedereen binnen de AFBN gemeenschap. En dit is niet geheel verwonderlijk, gezien dat Ket in 2011 voor het laatst een stap zette op de AFBN velden. Hij deed dat in het shirt van de Maastricht Wildcats waar hij de onbetwiste nummer 1 receiver was in de kampioenschap winnende formatie. Gaat er al een lichtje branden? Bij een aantal defensive backs begint dat lichtje nu te branden, omdat het Ket was die met zijn afterburners geregeld DB’s brandde op weg naar een zespunter.
Ket is de afgelopen vier jaar te bewonderen op de Duitse velden waar hij inmiddels wide receiver is in het shirt van de Treusdorf Jets, dat uitkomt in de derde divisie van de Duitse competitie. In zijn eerste jaar kwam hij met wisselend succes uit voor de Dusseldorf Panther in de GFL. Maar bij de Jets is hij de grootste plamaker. De Jets degradeerden afgelopen seizoen uit de tweede divisie maar hebben inmiddels de weg omhoog weer gevonden. Mede door de aanwezige Nederlanders.
Ket heeft een goed rapport opgebouwd met de aanwezige quarterback, Bryan Gessel, en is op vrijwel alle passing plays de eerste read. Daarnaast krijgt hij een groot aantal screens en runplays op zijn bord. Ket is de laatste die daartegen bezwaar maakt. “De offense is mij op het lijf geschreven. ik voel me enorm comfortabel in de rol die ik heb en kan goed mijn stempel drukken. De offensive coordinator heeft een zeer sterke offense weten te bouwen die goed gebruik maakt van het aanwezige talent. Het playbook is uitgebreid en kan inspelen op alle situaties. Zo is er zelfs een wildcat ingebouwd, die door mij wordt gelopen, mocht de QB uitvallen.“ De Wildcat offense waarbij een skill positie speler, vaak een running back, fungeert als “quarterback” maar vrijwel altijd met de bal loopt. Het systeem werd bekend door de Miami Dolphins die met Ronny Brown en Ricky Williams de NFL coaches zuur kregen door het systeem waar door het ontbreken van een QB, de offense een extra run blocker heeft en er meerdere run keys onstaan voor de D.
We stipten ook even het laaste seizoen van Ket in Nederland aan. “Het championship seizoen was onvergetelijk. Het belangrijkste wat wij hadden was de chemie. Het begon in het trainingskamp in Barcelona en de band werd alleen maar sterker. Het was 1 grote broederschap die voor elkaar door het vuur ging. We hadden spelers uit de hele wereld. Maastricht, Rotterdam, Duitsland, Engeland en de VS. Door het plezier in het spel en het aanwezige talent, volgde het succes snel. Sowieso hadden we enorm sterke receivers met Terrance Johnson, Ananias Semedo en de right side, strong side connectie (Ket die de Z positie speelde en TE Alzahawi op Y) was er een om niet te vergeten. Heerlijke chemie. Een onvergetelijk seizoen met een van de meest getalenteerde teams die Nederland ooit heeft gezien.” Wellicht is het omdat ondergetekende enigszins bevooroordeeld is, maar er is geen woord gelogen in het verhaal van Ket. De 2011 Wildcats waren enorm getalenteerd met op vrijwel elke positie spelers die hoorde tot de beste van het land. Er was voormalig NFL talent, division 1 spelers en het atletisch vermogen lag er hoog. Zo waren de trainingen vaak zwaarder dan wedstrijden tegen teams aan de onderzijde van de divisie. Jongens als LB Alessandro Bourne, S Javan Lenhardt, QB David Drane, OT Errol Zeefuik, OG Ishmar Reiph, RB Richard Konu, RB Cherif Cairo, OT Marthy Rodriguez, LB Boyan Robek, DE Nick Meijers en LB Kasper Bongaerts om er een aantal te noemen, legden elkaar elke training het vuur aan de schenen. Elke nog actieve speler uit de bovenstaande lijst, speelt voor de Lions. Op Marthy Rodruguez na, die nog niet bevangen is door het Lions virus. Ket noteerde dat jaar een van de beste seizoen ooit van een Nederlandse receiver. Hij rijgde touchdowns en spectaculaire cathces aan elkaar. Zo zag Nederland in de Tulipbowl tegen de Alphen Eagles Ket een belachelijke catch maken. Waar hij bij een te kort gegooide bal over de defensive back, die tussen hem en de bal instond, sprong om de bal uit de buik van de DB te trekken voor een first down. Een grandioze catch De beloning kwam in de vorm van het kampioenschap. De Wildcats wonnen dat seizoen de Tulipbowl door met twee seconde op de klok de winnende pass in de handen van Terrance Johnson te gooien. Een scenario zo mooi dat het in jongensboeken wordt geschreven,
De Jets eindigden met The Jet afgelopen seizoen op de voorlaatste plek in de 2e divisie, maar toch werd er gekozen voor een stap terug naar de derde divisie om een sterkere basis van regio spelers te bouwen. Maar Ket en kornuiten hebben zich opgewerkt tot onmisbare krachten en werden dus uitgenodigd voor nog een seizoen bij onze Oosterburen. Ket heeft dit seizoen in 6 wedstrijden maar liefst 38 catches voor 693 yards en 10 touchdowns. Afgelopen seizoen was zijn totaal over 14 wedstrijden 65 catches voor 1114 yards voor een gemiddelde van 17,1 yard per catch en maar liefst 17 touchdowns. Met deze stats was hij in elke categorie de leider in de tweede divisie. Ook wist hij 548 yards toe te voegen op kickoff returns. Niet verkeerd voor iemand van 1,83m en 86 kg. Helemaal niet verkeerd.
Nu hoor ik u denken, al deze stats en dan niet bij de Lions? “Vorig seizoen was er al interesse vanuit de Lions maar door omstandigheden kon ik helaas niet deelnemen aan de trainingen. Maar ik ben de Lions op de voet blijven volgen en heb de data van de trainingen met een rode marker omcirkeld want ik wil er dolgraag bij zijn. Ik kan niet wachten op het camp eind Augustus. Niet alleen voor de uitdaging maar ook om weer eens Nederlands te horen op een voetbalveld. Soms word je toch een beetje moe van dat Duits.” Dat snappen wij, meneer Ket. Dat snappen wij.