Veruit, en laat me dat herhalen, veruit de saaiste aflevering tot dusver bij Hard Knocks. Dus in plaats van een ´play by play´ zijn hier wat losse observaties van de vierde aflevering van de show. Still love you, Hard Knocks, maar ik heb méér Brian Cushing nodig.
De jaarlijkse ´kijkje bij mensen thuis´ show was weer net zo saai als elk seizoen. Vrouw, kinderen, we get it. Maar Houston mist de kunstenaars of eeuwige vrijgezellen die vorige edities wel hadden.
JJ Watt die rookie E.Z. vertelt dat hij tien uur per nacht slaapt, en dat het goed is voor hem. Ik ga het even met Godenzoon Watt oneens zijn. Ik kom van een werkeloze periode waarin ik bijna elke nacht de tien uur wel halen. Ik werd er alleen maar levensmoe en alcoholist van. Dus.
EZ is stiekem wel de ster van de show… Een wereldklasse atleet die niet kan zwemmen is hilarisch. Een gast van een jaar of 22 die bang is voor vissen van een halve voet is nog beter. Die jongen… Daar kun je een goeie barbecue mee houden. Likeable dude.
Cush weet niet hoe je ´opportunity´ spelt (ik ook niet trouwens, dit is een gok). Het verschil tussen Cushing en Vince Wilfork? Als ze Big Vince vragen hoe je dat woord spelt zegt hij gewoon: ‘That’s a long word’. Priceless.
Ryan Mallett lijkt me best een pain in the ass. Ik bedoel: Als je coach zegt, met ongeveer 1334 camera’s om zich heen, dat je teleur stelt? In een league waar ‘hij doet zijn best, wordt elke dag beter…’ de norm is? En je verslaapt je zodra je geen kans meer lijkt te maken op de starterplaats? Dan ben je een nerdje.
Als Vince Wilfork nog niet met John Coffey uit ’the Green Mile’ is vergeleken, in columns die veel eerder op de interwebs verschenen? Dan heeft de blog community gefaald. En hard.
Die touchdown van Charles James… Ik ga hem niet met all time greats vergelijken, natuurlijk, maar je hebt een speciaal talent nodig om naadloos die transitie van cornerback naar running back te maken. Gasten die vanaf hun zevende altijd RB hebben gestaan, op high school en college het vak geleerd hebben, mogen niet eens ruiken aan een touchdown in de NFL. En James loopt er efkes eentje. Prachtig! Ik negeer die holding call gewoon. Prachtig!
En de roster cuts… Altijd tragisch, altijd dezelfde gesprekken. We zagen die blanke, kleine receiver natuurlijk van een kilometer aan komen. Maar zoals hij het zelf zegt, vat het deze episode perfect samen: ‘In football… I’ve had better days.’