Bijna twintig jaar geleden wonnen de Tampa Bay Buccaneers hun eerste en tot op heden enige wedstrijd van de Jacksonville Jaguars. Zondag hebben de Bucs waarschijnlijk weer een falende coach van de Jaguars nodig om deze meest trieste burenruzie in de NFL te winnen.
De Jacksonville Jaguars en de Tampa Bay Buccaneers liggen een slordige 200 mijl van elkaar en zouden eigenlijk een passionele burenruzie moeten hebben op de gridiron. Het tegenovergestelde is waar. Dat de ene ploeg in de AFC South speelt en de andere in de NFC South maakt dat dit pas de zesde competitiewedstrijd tussen de twee is sinds de Jaguars in 1995 debuteerde in de NFL.
Altijd nipt in Tampa
De Jaguars wonnen vier van de voorgaande vijf. Twee keer werd in Tampa Bay gespeeld en beide keren werd de wedstrijd met maar één punt verschil beslist. In 2007 werd het 24-23 voor de Jags waar het in 1995 17-16 werd voor de Bucs. En die eerste ontmoeting had niet eens verloren te worden door Jacksonville als hoofdcoach Tom Coughlin voor een PAT had gekozen in plaats van een two point conversion.
Coughlin overspeelt hand
Na een 17-0 begin, vochten de Jaguars zich terug aan de hand van tight end Pete Mitchell die 10 ballen ving voor 161 yards. Vergeet daarbij niet zijn 12 yards touchdown 37 seconden voor tijd. Coughlin dacht na deze comeback dat al het geluk aan zijn zijde was. Hij koos dus niet voor de gelijkmakende PAT, maar ging voor een two point conversion, die een jaar eerder in de NFL was geintroduceerd. De pass van back-up quarterback Beurelein naar receiver Jimmy Smith vloog echter out of bounds.
Beurelein kreeg nog een herkansing toen de Jaguars de onside kick veroverden. Hij gooide echter een interception en daarmee won Tampa Bay hun enige officiële ontmoeting van de buren.
Zondag in Tampa
Je hoeft niet te verwachten dat zondag tussen twee 1-3 teams opeens wel een echte derby ontstaat. Als de bescheiden geschiedenis zich herhaalt, moet het echter wel spannend worden. Maakt de two point conversion nu weer het verschil, nu de PAT dit seizoen niet zo vanzelfsprekend is? Ik zou als hoofdcoach echter minder zelfverzekerd zijn met quarterbacks Bortless of Winston op zo’n beslissend moment. De vraag is dus vooral wie de minste fouten maakt. Bortless lijkt daarvoor de beste papieren te hebben. Toch?