In onze wekelijkse rubriek 5 vragen aan interviewen we iedere week een bekend gezicht uit de Nederlandse American Football wereld. Deze week is dat Chantalle Huis, voorzitter van de Maastricht Wildcats…
Voor de bezoekers van Blindside die jou nog niet kennen, wie is Chantalle Huis?
Ik ben dus Chantalle, 26 jaar, geboren en getogen in Maastricht. Ik ben al 9 jaar samen met mijn vriend Bart Hendriks, de head coach van de Wildcats. We wonen samen en we hebben 2 zwarte katten, de ultieme mascottes voor de Wildcats. Momenteel werk ik parttime bij Bread&Delicious, een bakkerij met lunchroom en als alfahulp bij Envida (thuiszorg). Mijn studie was echter een hele andere richting, namelijk de BSc in Psychology & Neuroscience.
Tijdens mijn studie ben ik actief lid geweest van de studievereniging en ben ik 2 jaar voorzitter geweest van de Activiteitencommissie. Hoewel ik altijd al wist dat ik het leuk vond om dingen te organiseren en om de touwtjes in handen te hebben, werd door mijn deelname aan een commissie in een studievereniging voor mij bevestigd dat ik hier vaker mijn tijd mee wilde besteden. Voorzitter worden van de Wildcats was dan ook geen lastige keuze en een logische volgende stap. Ik doe dit dan ook met veel plezier en vind American football zelf ook erg leuk en interessant!
De American Football wereld wordt grotendeels gedomineerd door mannen. Wat is voor jou aanleiding geweest om een rol te kiezen als vrouwelijke voorzitter en hoe ga je om met deze vooroordelen?
De rol als voorzitter van de Wildcats kwam eigenlijk heel natuurlijk voort uit het feit dat de oude voorzitter zijn taken wilden neerleggen en ik al veel betrokken was bij de club en daarom mij gevraagd werd deze rol over te nemen. De sport zelf mag misschien gedomineerd worden door mannen, maar voor het gedeelte achter de schermen zoals bestuur en staff e.d. lijkt het mij volstrekt onbelangrijk of je man of vrouw bent.
Ik heb zelf niet het idee dat er vooroordelen zijn, en al zouden die er wel zijn, zie ik dat niet als een belemmering van het uitoefenen van mijn functie. Ik denk dat er meer vooroordelen zullen zijn over mijn leeftijd, en of ik op mijn 26e genoeg ervaring en kundigheid heb om een goede voorzitter te kunnen zijn.
Maastricht Wildcats head coach Bart is tevens jouw partner. Binnen het team liggen jullie belangen en prioriteiten wellicht anders. Hoe moeilijk is het om sportief en prive gescheiden te houden?
Ik ben in januari 2014 voorzitter geworden, toen de club op het randje van overleven hing. Bart en ik hebben toen samen besloten om de club proberen te redden en terug op de kaart te zetten. Dit heeft ons zowel op prive als professioneel gebied heel veel extra moeite, inzet, tijd en eeuwige discussies gekost, ondanks dat we heel vaak op hetzelfde level zitten. En het is natuurlijk niet altijd makkelijk om dit gescheiden te houden, zeker omdat de club op bestuursniveau slechts bestaat uit Bart, mezelf en 2 anderen.
Bart leeft American football en ik ben een en al organisatiedrift, combineer dit met 2 uiterst koppige persoonlijkheden en de strijd is begonnen! Gelukkig houden we steeds hetzelfde doel voor ogen en zijn de belangen en prioriteiten van de club voor ons duidelijk en eenzijdig en komen we meestal tot een compromis.
De Wildcats zijn het team uit het meest zuidelijke puntje van Nederland. Hebben jullie veel last met het aantrekken van spelers door concurrentie uit Belgie en Duitsland en hoe gaan jullie hiermee om?
De concurrentie van het buitenland is zeker voelbaar, alleen denk ik niet dat dit probleem op te lossen is binnen de Wildcats. Ik denk dat de grootste oorzaak van deze concurrentie te vinden is in het niveau van de sport inhoudelijk (Duitsland heeft natuurlijk veel meer opties op hoger niveau waardoor de doorstroom makkelijker is), en vooral het niveau organisatie technisch; zowel Duitsland als Belgie liggen als league op een meer ontwikkeld niveau en hebben hun zaken op een rijtje.
In mijn ogen wordt het dan ook hoog tijd om het American football in Nederland organisatorisch naar een hoger niveau te tillen. Dit begint bij de basis, met zorgen dat elke club gezond is en een consistent niveau kan behouden, van onze clubs moeten we het immers hebben!
Het is dan ook niet meer dan logisch dat spelers het beste voor zichzelf willen, en hun talenten in het buitenland optimaal willen benutten. Het voordeel van onze locatie is dan weer dat wij de enige Limburgse club zijn en de enige Nederlandse club in de wijde omtrek, dit zorgt ervoor dat spelers uit andere delen van Limburg toch ook naar ons toe komen. Bovendien hebben we goede contacten met onze buitenlandse buren (ze liggen voor ons dichterbij dan de meeste Nederlandse clubs) en zijn daar altijd welkom voor een oefenwedstrijd of een andere vorm van samenwerking!
De geschiedenis van de Wildcats kent de nodige hoogtepunten maar ook een aantal momenten waarin het team een stap terug moest doen. Waar liggen jullie prioriteiten voor komend seizoen en wat zijn de doelstellingen op langere termijn?
Voor komend seizoen proberen we ons sterk te maken voor het senioren tackle team, dit is op dit moment onze enige troef. Wij zijn ons aan het voorbereiden voor de competitie en willen hier graag op een positieve manier aan deelnemen en bijdragen. Nu zul je vast meteen denken; What about the juniors? Ja, natuurlijk willen wij heel graag een junioren (of ander jeugd) team, dit zorgt immers voor doorstroom, het zorgt voor betere kennis en techniek naarmate ze ouder worden, meer vrijwilligers en heeft nog zo veel meer voordelen. Je moet je alleen even voorstellen dat wij nu (met de maximale bezetting) mogen werken met slechts 1 coach (Bart) en 1 staff lid, (Jan Beekman), tevens onze medic, die tijdens de trainingen aanwezig zijn.
Bart is eerder HC geweest van het junioren team van de Wildcats en heeft later nog SFF gecoacht met uitsluitend U18 spelers. Dit vraagt om een hele andere benadering van coaching, andere verantwoordelijkheden & kennis, het kost meer tijd en moeite, deze kids kijken tegen je op, zien je als voorbeeld en doen je na. Je krijgt te maken met ouders/verzorgers, vervoer, school en nog zoveel andere praktische zaken. Kortom, dit vraagt om een grote verantwoordelijkheid en deskundigheid en wij willen dit heel erg graag, maar vinden het nog belangrijker dat dit goed gebeurt!
Dit zou voor ons betekenen dat Bart de volledige verantwoordelijkheid heeft van zowel het senioren als een junioren team, en we hebben op het moment te weinig vrijwilligers/staff leden om dit te verwezenlijken. We hebben nu 4 ‘junioren’ leden, varierend van 14 tot 18 jaar die nu met de senioren mee trainen maar die we zeker de mogelijkheid willen geven om met leeftijdsgenoten wedstrijden te kunnen spelen. Het is dus zeker wel een van onze belangrijkste doelstellingen op langere termijn. We zijn dus bij deze nog altijd op zoek naar een geschikte coach voor onze jeugd spelers!