Het Trey Lance tijdperk van de San Francisco 49ers is begonnen met een smadelijke nederlaag tegen de Chicago Bears. De ploeg kan een 0-10 voorsprong niet behouden en ziet de thuisploeg in de tweede helft alle juiste dingen doen in hondenweer. Chicago Bears tankt vertrouwen met een 19-10 overwinning.
De eerste helft lijkt er geen vuiltje aan de lucht voor de San Francisco 49ers. De ploeg geeft weliswaar een cadeautje weg, wanneer Deebo Samuel op de eerste drive een fumble ophoest, maar van de Bears zelf heeft de ploeg niets te duchten.
Lance is zoals van hem mag worden verwacht: rusty en onervaren. Hij gooit een zeker touchdown pass op tight end Tyler Kroft over de aanvaller heen en weet ook op de volgende drive de bal niet goed af te leveren bij Jauan Jennings.
De veldpositie battle weet San Francisco wel te winnen. Omdat Chicago ook geen enkele drive op poten zet, krijgt SF de bal aan het begin van de tweede kwart rond de middenlijn. Vanaf daar laat Lance zijn magie zien met een moeilijke pass op Ray Ray McCloud III. Via twee pogingen opent Deebo Samuel daarna de score en neemt revanche voor zijn eerdere fout.
De verdediging van San Francisco heeft de aanval van Chicago tot dan toe aan het lijntje. Het houdt Fields voor een groot gedeelte van de eerste helft in een kooi. Vooral safety Dunfanga is een luis in de pels van de beren. Field weet in de eerste helft slechts 19 passing yards te verzamelen, waarbij alle yards op running backs zijn gericht. Wel weet de quarterback met de voeten de thuisploeg in fieldgoal positie te brengen, maar een foute handeling van de holder maakt daar een einde aan. De holder dept met een handdoek het kletsnatte veld, maar een obscure regel in het regelboek verbiedt dat. De Bears moeten daarom genoegen nemen met een punt. De stand bij rust blijft daarom 7-0.
In de tweede helft opent coach Kyle Shanahan het playbook en mag Lance een paar keer diep. Bij een van die eerste pogingen vindt hij Jennings voor een 42-yard completion. Chicago weet de schade te beperken door op de juiste tijd met de hakken in het zand te gaan: een fieldgoal van Robbie Gould maakt het 10-0.
Bijzonder maar waar. Het is het laatste wat we van de San Francisco aanval te zijn krijgen. Ook de Niners defensie verliest de controle, mede ingegeven door een karrenvracht aan onnodige dommige penalties.
In drie opeenvolgende drives zet Chicago de wedstrijd op z’n kop. Fields maakt een geïmproviseerde play en gooit een 51-yard touchdown pass naar oud-49ers Dante Pettis, die de ploeg weer dicht in de buurt van San Francisco brengt. De aanval daarop bereikt hij Byron Pringle en zet hij de Bears opnieuw op de rails. Mede dankzij een domme unnecessary roughness penalty kan Fields even later onberoerd een touchdown pass afvuren op Equanimeous St. Brown voor de eerste voorsprong van de avond. Omdat de PAT fout gaat is het 13-10.
Trey Lance krijgt hierna de kans zijn ploeg terug in de wedstrijd te brengen. Dat lukt niet, want de spelverdeler krijgt te maken met Eddy Jackson. Zijn onderschepping geeft de Bears bijna meteen controle over de bal in de redzone. Running back Herbert is uiteindelijk degene die de ploeg pijn doet. Ook deze PAT gaat fout.
Omdat het inmiddels met bakken uit de hemel komt, is Lance niet meer in staat de aanval uit de tunnel te leiden. Met twee turnovers on fourth down is de Trey Lance-era begonnen met een slechte start.