Meer dan 40 miljoen Amerikanen zagen op nationale televisie hoe de Detroit Lions met Thanksgiving dapper ten onder gingen tegen de Buffalo Bills (28-25). Tot verrassing van velen was het spannend tot de laatste seconden – en dat geeft te denken.
Door: Jeroen van den Berk
De Lions. Je mag er mee lachen, maar ik ben fan. En dat valt niet altijd mee, gezien de resultaten van de laatste pak ‘m beet dertig jaar. Echter is er dit seizoen wel degelijk iets aan het veranderen, in het tweede jaar onder hoofdcoach Dan Campbell, met een 4-7 record tot dusver.
Na drie overwinningen op rij – een heuse streak, tegen divisiegenoten Packers, Bears en uit tegen de Giants – was het verdraaid spannend tot het einde, op Thanksgiving Day tegen Superbowl-favoriet Buffalo. Met nog 23 seconden op de klok maakten de Lions gelijk, waarna Josh Allen genoeg veldpositie wist te veroveren om het af te maken met een fieldgoal van Tyler Bass. Alsof een bokser het elf rondes volhield tegen een tegenstander die in een hogere gewichtsklasse hoort, maar in ronde twaalf alsnog neer ging.
Wéér verloren. Maar het ging om de morele manier waarop. “This isn’t the (scheldwoord) same old Lions anymore”, zei lineman Taylor Decker. Hij hamert erop dat het team respect wil afdwingen, week in, week uit. Waar de jonge Lions vaak een manier vinden om een wedstrijd alsnog te verliezen, of al dan niet heroïsch ten onder gaan, is er wel degelijk iets aan het kantelen in Detroit. De gewoonte om te verliezen moet uit het systeem.
Begrijp me goed: verliezen is verliezen. Lege handen, chagrijnige week, koop je niks voor. De Lions doen dat vaak en veel. Ook dit jaar zitten de play-offs er via de NFC North waarschijnlijk niet in – maar er is genoeg positiefs om niet te treuren.
Neem wide receiver Amon-Ra St. Brown, met ruim 700 yards bezig aan een prima seizoen. Net 23 jaar geworden. En running back Jamaal Williams is in de vorm van zijn leven. Hij staat stiekem al op 13 rushing touchdowns en loopt daarmee ruim één op één. Zijn productie is één van de pijler waar Detroit dit jaar op bouwt. Williams is niet de meest flitsende speler, maar hij levert wel.
Dat wordt ook verwacht van receiver Jameson Williams (21), de nummer 12 uit de draft van dit jaar. Door een knieblessure moet hij nog debuteren, maar de Lions gaven niet voor niks een handvol draft picks aan de Vikings dit jaar om hem hoog te kunnen draften. Zijn eerste wedstrijd is aanstaande – misschien zelfs komende week al.
Zesderonder James Houston, een D-liner, maakte al wel zijn debuut en deed dat goed met twee sacks en een fumble recovery. Als hij een vondst blijkt te zijn, dan hebben de Lions met hem en Aidan Hutchinson ernaast verdedigend goud in handen. De rest van defense is een ander verhaal. Gemiddeld 150+ rushing yards tegen (tweede meeste in de league) en dik 5 yards per attempt. En – vooral dat – de vele individuele fouten maken het verschil tussen wel of niet winnen van de Bills.
Waarom gloort er dan hoop?
De ploeg is jong en talentvol. De O-line behoort tot de top-10 de van league, getuige ook het lage aantal sacks dat QB Jared Goff doorgaans tegen krijgt. De offense is bij vlagen echt leuk om te zien. Er is verbetering zichtbaar, liet de wedstrijd tegen de Bills zien. De drie zeges op rij lieten al zien dat de Lions een serieuze tegenstander zijn.
De sleutel ligt echter tussen de oren. “Winning is a habit”, zei Vince Lombardi, en dat leren de Lions: winning football spelen. Veel medestanders heb ik niet, maar ik hoop van harte dat de voorzichtige lijn omhoog wordt doorgetrokken op Ford Field.
Auteur Jeroen van den Berk schrijft wekelijks een column voor Gridiron. Hij was als speler actief in Nederland en Duitsland (2000-2018), onder meer op de kampioensteams van de Maastricht Wildcats in 2007 en 2011. Hij kijkt de NFL intensief sinds 1999 en is fan van de Detroit Lions. In Gridiron – The Magazine is hij ook te lezen met verhalen over Thanksgiving en een portret van wijlen John Madden. Een abonnement op het magazine bestel je hier.