Door de jaren heen was het thema football een dankbaar onderwerp voor Hollywood. Dit leverde pareltjes op die of heel spectaculair waren of waar je (stiekem) een traantje bij weg veegde. Het grootste misbaksel in dit film subgenre was dit jaar in de Amerikaanse bioscopen te zien. In de hoofdrol een van de meest polariserende figuren in de afgelopen twintig jaar NFL.
Door: Jeroen van Trierum
Kenners weten natuurlijk al dat ik het hier heb over 80 For Brady. Of zoals de film in mijn hoofd heet: welke manager heeft hier toestemming voor gegeven. De synopsis voor 80 For Brady komt rechtstreeks van een bierviltje af. Vier bejaarde vriendinnen zijn hun hele leven al fan van de New England Patriots. Als het team in de superbowl speelt besluiten zij naar het event te gaan en belanden zij in verschillende ‘grappige’ avonturen. En ja, Brady is zelf ook te zien. Als zichzelf. Zucht. Op papier had dit lang niet zo slecht moeten zijn. Zeker als je ziet dat hier best bekende en getalenteerde actrices aan mee werkten. Wat te denken van Sally Field (76), Jane Fonda (85), Lily Tomlin (83) en Rita Moreno (91). Toch is deze Golden Girls Go Football verbijsterend slecht. Natuurlijk, voor Brady en Patriots-fans is dit een fijn shotje nostalgie, maar met een rommelige regie, een verhaal met het veel open deuren en grappen die gewoon niet grappig zijn, is 80 For Brady het beste met een woord te beschrijven: slecht.
De origine van dit verhaal is echter wel erg leuk. Het verhaal is namelijk geïnspireerd op vier echte vriendin, die na de dood van hun mannen fanatiek Patriot (en Brady) supporter werden. In tegenstelling tot hun filmversie wisten zij nooit de Super Bowl te bereiken. Wat dus een charmante insteek was, werd een suikerzoete ‘komedie’ zonder hart. Ik begreep niet hoe Tom Brady zijn naam hier aan wilde verbinden en zelfs in de film wilde spelen. Het antwoord was simpel. 80 For Brady is de eerste film gemaakt door Tom’s productiebedrijf 199 Productions. Begrijpelijk, want de man moet na zijn football-carrière immers ook eten en alimentatie betalen.
80 for Brady was twee dagen na de aankondiging dat Tom zijn football-jersey aan de wilgen ging hangen in de Amerikaanse bioscoop te zien. In 3.1912 theaters om precies te zijn. Op de eerste dag was de film goed voor een box office van 4,7 miljoen dollar. Opvallend was de breakdown van bezoekers. 47 procent was ouder dan 55 jaar en 69 procent vrouw. Het eerste percentage zou een verklaring kunnen zijn waarom een groot deel van de omzet afkomstig was van de matineevoorstellingen. Op papier is 80 for Brady zo een succes(je). Vooral als je weet dat het budget van de film zo’n 28 miljoen dollar was en na een kleine maand de teller op 39,1 miljoen stond. Binnen het vervolg zijn echter zaken als marketing vaak niet meegenomen. Daarnaast is de kans erg klein dat 80FB ook buiten Amerika en Canada groots wordt uitgebracht. En geloof mij, dat is maar goed ook.
Dit was even een ongewoon uitstapje voor Jeroen’s Scramble, maar een logische. In het derde nummer van Gridiron duik ik namelijk in de beste Football-films allertijden. Daarom bekeek ik 80 for Brady en besloot hier al een aftrap te doen.
Jeroen van Trierum is pop culture journalist en sinds het maken van meerdere verhalen over de Amsterdam Admirals American Football-fan. Op zondagavond is hij niet te storen en na Tennessee Titans, New Engeland Patriots juicht hij sinds drie jaar LA Rams-fan. Niet zo vreemd want na Amsterdam is Los Angeles ‘zijn’ stad. Voor Gridiron schrijft hij iedere week een column over de wondere wereld van de National Football League.